Het is mei 2012, en ik besluit om te solliciteren voor de trainersopleiding van Remind. Het lijkt me gaaf: meer leren over slimmer leren en motivatie, en anderen daarmee helpen. Na mijn sollicitatie wordt mij verteld dat ik eerst een training kan volgen om te kijken wat Remind nou precies doet in het onderwijs. Een training over leren: wat verwacht je daar nou van? Ik stelde me zo voor dat we met onze studieboeken aan de slag zouden gaan en tips zouden krijgen over hoe we sneller konden studeren. De training bleek over veel meer te gaan dan school en studeren! Ik haalde er verschillende lessen uit.
Les 1: Leren gaat over veel meer dan dat wat je doet op school
Gelukkig bleek mijn verwachting dus enigszins onjuist. De training was in een zaaltje in een mooi gebouw en een tiental enthousiaste studenten. De boodschap die centraal stond was dat leren gaat over veel meer dan studeren alleen, en het onderwerp creativiteit spande de kroon. We gingen jongleren. Iedere deelnemer kreeg drie balletjes om mee te gaan oefenen en zo uiteindelijk een koning te worden in het jongleren. En geloof me: dat is lastiger dan je denkt. Jarenlang koppelde ik leren automatisch aan school, maar nu besefte ik me dat het goed worden in het hooghouden van drie balletjes in de lucht ook ‘leren’ is.
Les 2: De eerste loodjes wegen het zwaarst
Tijdens de introductie van de training werden we bewust gemaakt van een belangrijke gouden regel: “Je hersenen passen zich aan naar datgene wat je regelmatig doet.”. Deze regel illustreert dat de eerste keer dat je iets doet moeite kost. En in het geval van jongleren: héél veel moeite. Het gooien van balletjes was iets wat me frustreerde, ze vielen op de grond, ik raakte ze kwijt, ik zocht ze weer en ik probeerde wat nieuws, maar keer op keer vielen ze weer. Resultaat na twintig minuten gooien, rennen en bukken: ik was het spuugzat en ik legde ze weg.
Les 3: Een stok achter de deur helpt je om bezig te blijven
Na een tijdje legde ik de balletjes weg en ik schonk er geen aandacht meer aan. Ik had het opgegeven: ik had op dit moment geen zin om te leren jongleren. Toch vond ik het vervelend dat het andere mensen wel lukte, maar ik er zo veel moeite mee had. Wat voor mij werkte was dat ik af en toe andere trainers vlekkeloos en zonder een ballenregen als resultaat met balletjes zag gooien. Ze genoten ervan, en het zag er bijna professioneel uit. ‘He, shit, ik wil dat ook’, dacht ik. Dat anderen wel doorgingen was voor mij een handige stok achter de deur om het nog maar eens te proberen.
Les 4: Opgeven is zonde, doorzetten is leerzaam
Oké, toegegeven: ik ben nog steeds geen professional. Ik ben in staat om een keer met drie balletjes te gooien en andere mensen te overtuigen van het feit dat ik het best wel kan. Na de training gevolgd te hebben weet ik dat wanneer ik genoeg zou oefenen, een professionele carrière als jongleur helemaal niet onmogelijk is – afgezien van het feit dat dit niet echt mijn ambitie is. Op dit moment staan er vaak nieuwe trainers op kantoor te stuntelen met drie balletjes, om uiteindelijk, door veel oefening, de kunst van het jongleren te beheersen. En dan begint het toch weer een beetje te kriebelen.
Hoe leren werkt wanneer je voor het eerst drie ballen in de lucht probeert te houden, is eigenlijk vergelijkbaar met het leren op school. Soms denken we dat sommige mensen goed zijn in leren, en anderen niet. Maar door te blijven oefenen, en mensen om je heen te hebben die soms een stok achter de deur kunnen bieden, kan zeker beter worden in leren. Leren is een vaardigheid!
